Bratti
Szerepjátékok Császára
"Ez a világ kegyetlen... De egyben gyönyörű is." - Mikasa Ackerman
Posts: 909
Elfoglaltság: Mesélést & Játékot vállal
Utoljára online: Sept 16, 2024 0:19:36 GMT 1
Feb 23, 2016 19:50:58 GMT 1
|
Post by Bratti on Mar 24, 2016 22:56:30 GMT 1
– Jaj, drága Elizabeth, tudtam, hogy ilyen hamar hazaérsz! – mondja a kilenc éves kislánynak negédesen az apja, George Wauren. Mintha már megtörtént volna ez az eset, de most kívülről nézem az egészet. – Már vártam rád. Tudod, ma szörnyű dolog történt. Az én egyetlen fiam, a te bátyád, megszökött, ki tudja, hova. Bizony, ne nézz ilyen kiguvadt szemekkel! – förmed rá a férfi. Nagy léptekkel átszeli a konyhát, majd megragadja a lányt a hajánál fogva, és megcibálja. Majd üvölteni kezd. – Tudom, hogy ti is benne voltatok. Várjuk csak meg anyádat, majd ő is kap… - Azzal nemes egyszerűséggel pofon vágja, majd a falnak hajítja a törékeny lányt, és a nappaliba megy. Ott levágja magát a kanapéra, majd bekapcsolja a televíziót. Aztán kiordít. – Sört! – A lány nagy nehezen felkel, erősen sántít, és már most lila foltok éktelenkednek a szeme alatt. Fájdalmas képpel a hűtőhöz vánszorog, majd kiemel egy doboz alkoholos üveget. A szeme alá nyomja, majd nagyon lassan a nappaliba megy. Amikor már elég közel ért az apjához, akkor megáll mellette, és vár. A férfi le sem veszi a szemét a képernyőről, úgy nyújtja ki a kezét, de a lány nem adja oda. Ekkor már a férfi is ránéz. – Add már oda, te ribanc… - Nem! – válaszolja nyugodtan a lány. Az apa fenyegetően feláll, és már lendíti a kezét, de ekkor a lány igen nagy fájdalommal a szobája felé szalad. Hallja, hogy mögötte az apja üvöltve közeledik, de ő előbb beér, majd bezárja az ajtót. Elizabeth jobb híján az ablakot választja menekülésnek, de már így is nagyon fáj a lába, már csak vonszolja magát. Eléri az üveget, ám ekkor hatalmas robajjal kitörik az ajtó, és beviharzik a férfi. A lány kétségbeesetten nyitja ki az ablakot, és kezd kimászni rajta, de az apja elkapja a lábát, és könyörtelenül visszarángatja. A feje nagyot koppan a padlón, ahogy elengedi. Majd belerúg egyet a bordájába, ám ekkor egy női sikolyt hallat valaki. Az édesanya hazaérkezett, és most az ajtóban áll. A férfi lassan megfordul. – Drágám… Tudtad, hogy a fiunk ma megszökött?! – közelít a nő felé, majd őt is felpofozza. A nő csak felkiált, mert a férfi a nyakát szorongatja. – Azt hiszem a következő néhány órában lesz kiengesztelni valód a szobánkban… Elizabeth! – dörren a földön heverő lányra a férfi. Elengedi a nőt, és most őt emeli fel a nyakánál fogva. A kislány lábai tehetetlenül kapálóznak a levegőben. – Ajánlom, hogy mire visszajövünk anyáddal, addigra kész legyen a vacsora, terített asztal várjon, és a leckéd is kész legyen! Most pedig takarodj a szemem elől! – Kihajítja a lányt a törött ajtón, ő pedig újra elesik, arccal a törmelékbe. De nem szól semmit. - Te pedig velem jössz, asszony! – Azzal a következő pillanatban egy hangos ajtócsapódás hallatszik, majd egy ideig csönd. Elizabeth halkan felzokog, majd felkászálódik. Szerencsére nem kapott sok leckét, így hamar végez vele. Az étel készítése közben saját magát is ellátja, ám amikor anyja sikítását hallja, mindig összerázkódik, és aggódva a hang irányába néz. Már régen kész a vacsora, de a szülei még mindig nem kerültek elő. Lassan az ajtó elé lép, és hangokat hall bentről. Fájdalmas hangokat. Tudja, hogy tilos, ő mégis lassan benyit a szobába. Amit lát, attól kikerekedik a szeme, és hangosan felsikít… Felülök az ágyban, majd a homlokomra szorítom a kezemet. Erősen remegek, és az egész testem izzadságban fürdik, ráadásul, ha jól érzem, még el is sírtam magamat. Mindenkinek azt mondtam, a munkába halt bele az édesanyám... De lényegében az én óvásom is az volt, nem? Senki sem tudja, mi is történt akkor éjjel, csak én és az apám... Ezt kell lerendeznem vele. Bosszúból. Anyám bosszújából... Néhány percig még az ágyamon dülöngélek, majd látom, hogy alig egy órát aludtam. Morogva kelek fel, és a fürdő felé sietek. Hajat is mosok, majd még kissé nedvesen hagyom. Felveszem a Max-től kapott váltóruhát, a sajátomat pedig visszaviszem a szobámba, és az ágyra dobom. A bakancsomba rejtem a késeimet, majd felrakom az övemet, illetve a nálam lévő összes kis pengét elrejtem a zsebekbe. Felsóhajtok. Ez már megszokás. Mintha valaki paranoiás lenne egy kicsit, nem? Úgy sem tudok aludni, ezért úgy gondolom, hogy elmegyek felfedezni a terepet. A feljebb lévő emeleten még úgy sem jártam, ezért odatartok. Lassan haladok, majd hangokra leszek figyelmes. Az egyik késem a kezembe veszem, majd közelebb lépek, de látom, hogy csak Max az. Megkönnyebbülve felsóhajtok. Hangtalanul a háta mögé lépek, majd így szólok, szintén halkan. - Mond csak, te sosem szoktál aludni? – kérdezem. Majd melléhúzok egy széket, és leülök. – Remélem, nem baj, ha itt maradok. Nem tudok aludni – Megrántom a vállam. Majd eszembe jut valami. – Hmmm… Azt hiszem, elég unalmas lenne, ha csak nézném, amit csinálsz, de nálam vannak a felszereléseim, amiket most oda tudok adni neked, ha szeretnél kezdeni velük valamit. Csak ha majd elindulunk a raktárba, akkor jó lenne, ha visszakapnám őket, oké? És vigyázz rájuk! – Mondom még neki kissé tréfásan, majd elé pakolom az összes fegyverem. Először a két pisztolyt rakom elé, majd a két késemet (amik kb egy lábszár hosszúak), majd az összes kis pengémet (amik egyesével egy tenyér hosszúak "nyéllel" együtt). Aztán így szólok még. – Bocs, lehet, kicsit sok. Na, de ha már itt vagyok, akkor mesélhetnél magadról. Mert azt hiszem, elég sokáig leszünk még együtt, meg amúgy is érdekel. – Közben felállok, és megszemlélem a szobát, persze semmihez sem nyúlok, és közben figyelmesen hallgatom. Képek:A két kés: picup.hu/9u91kra.jpgA két pisztoly: picup.hu/5961krb.pngA pengék (5 db itt): picup.hu/5a11krc.jpg
|
|
Geri
Lelkes fórumozó
Posts: 61
Utoljára online: Nov 26, 2017 19:55:43 GMT 1
Mar 2, 2016 18:08:36 GMT 1
|
Post by Geri on Mar 25, 2016 0:06:36 GMT 1
images4.fanpop.com/image/polls/575000/575958_1289270742046_full.jpg Éppen a karkötőmön dolgozom, mikor lépteket hallok a hátam mögül. Az előttem lévő kis tükörben látom, hogy Beth az, így úgy teszek mintha nem venném észre. Mikor mögém ér meg is szólít, én pedig a következő sorokkal a számon elmosolyodom: - De szoktam, csak én épp akkor keltem fel mikor ti megérkeztetek a bázisra, tehát még nem vagyok fáradt. Éppen a karkötőm burkolásán dolgoztam, de már készen is leszek.... - Annyira koncentrálok, hogy kiöltöm a nyelvem és összeszorítom a számat - ...csak még ezt ide rápattintom. Egy kattanás és az új tökéletesített burkolat a helyén is van. Ekkor nézek rá először Bethre. Látom rajta, hogy lefürdött, mert még vizes a haja. Sokkal élénkebb lett a kisugárzása és szinte ragyog, de látszik rajta a fáradtság és a szemében, hogy rosszat álmodott. Nem akarom felzaklatni, úgyhogy nem kérdezek rá, inkább folytatom a beszélgetést: - Á lefürödtél, remek ötlet volt, kitűnően festesz. Semmi gond, nyugodtan maradj csak, nem fogsz zavarni, sőt inkább jólesik a társaságod. Tudod eléggé magányos szokok lenni néha és ezért vagyok sokat itt a laboromban. Itt otthon érzem magam és van mit csinálnom, hiszen ehhez értek. És ide eddig rajtad kivűl senki nem, jött be azért, hogy ... velem beszéljen. Mindig csak azért ha valami kellett, vagy valamit el akart vinni. Ekkor elkezdi kipakolni a fegyvereket az asztalra. Remek, szóval lehet most sem az történ amire gondoltam? De mikor megkér, hogy meséljek magamról, rájövök, hogy tényleg jól gondoltam. - Szívesen megcsinálom őket, nem gond, ha gondolod még segíthetsz is benne. Hozz ide azokból az edényekből párat - mutatok pár műanyag dobozra amiknek nincsen tetejük. - Azokba fogjuk rakni a késeket. Maradt még abból az anyagból, amit Ryuko kardjára vittem fel. Bevonjuk vele a késeidet, egy kis elektromos áram segítségével. Az anyagot folyékony állapotba hozzuk egy kis vízzel - Közbe csinálom amit mondok, amint idehozta az edényeket és megjelenik újra az arcomon az a nyelvkiöltős grimasz mint előbb. - és negatív töltést vezetünk beléjük, a késeidbe meg pozitívat így egy felületet fiszünk fel a késedre, amitől tartósabb lesz. A segítségével megcsináljuk az első késeket, majd mikor látom, hogy eléggé megy neki rábízom és pedig elkezdek foglalkozni a pisztolyokkal. Kicsit szétkapom őket és módosítok a csövön, amitől halkabb lesz a fegyver elsütéskor (nem lesz olyan mintha hangtompító lenne rajta, de legalább fele annyira lesz csak hangos mint volt)és teszek rájuk új célzót is amitől sokkal pontosabb lesz majd. - Mit is mesélhetnék magamról. Hát nagyjából már elmondtam, mikor Jenna elkezdett velem üvöltözni. Eléggé ellenszenves egy alak és arra következtetek így elsőre, hogy elég hülye logikája van a csajnak. De hát ráérünk elmesélhetem a történetem részletesebben is... - Elmesélem neki az egész életem, a bunkert, a várost, meg a KEG-et, meg mindent, ki vagyok én, kivéve a származásomról és a szüleimről nem szólok. Közben elkészülünk a késekkel és a pisztolyokkal is. Én leülök egy székre és felkínálok neki is egyet velem szemben. - Szóval, így összefoglalva ennyi lenne. Te mit tudsz magadról mesélni? Hogy, hol nőttél fel? Mi történt édesanyáddal...? Kérlek, engem is érdekel a te történeted, már csak abból az okból is amit te említettél, hogy együtt fogunk dolgozni, másodszor meg szeretném, ha jó barátok lennénk.
|
|
Bratti
Szerepjátékok Császára
"Ez a világ kegyetlen... De egyben gyönyörű is." - Mikasa Ackerman
Posts: 909
Elfoglaltság: Mesélést & Játékot vállal
Utoljára online: Sept 16, 2024 0:19:36 GMT 1
Feb 23, 2016 19:50:58 GMT 1
|
Post by Bratti on Mar 25, 2016 0:33:58 GMT 1
Annyira vicces arcot vág, amikor koncentrál, hogy el kell mosolyodnom. Amikor megemlíti, hogy lefürödtem, és hogy jól festek, elpirulok. Nem szoktak megdicsérni. Vagyis így nem. - Ömm… Köszi… - Csak bólogatok, amikor azt említi, hogy magányos. – Nos, akkor most ezen változtatunk.- Amikor megengedi, hogy segítsek, csak boldogan bólintok. Legalább lesz mit csinálnom. Valami hasznosat. Odaviszem neki az edényeket, és figyelmesen tanulmányozom, hogy pontosan mit és hogyan csinál. A szemem sarkából látom, hogy megint azt az arcot vágja, ezért felkacagok. – Már megint azt a vicces képet vágod – Mondom neki. A késeimet meg is csinálja, azonban a pengék rám maradnak. Az elején eléggé bénázok, káromkodom is halkan, de a végére egészen belejövök. Amikor a pisztolyt csinálja, inkább rá sem nézek, egyrészt úgysem értek hozzá, másrészt pedig nem jó látni őket így szétszedve. Amikor azonban visszaadja, és mondja, hogy mit tett, megnézem, tényleg jobb-e a célzás. Valóban. Döbbenten nézegetem egy ideig, aztán Max-hez fordulok. - Azta! Nagyon klassz lett! Minden. Köszönöm szépen! – Aztán leülünk a székekbe. Én törökülésben fordulok felé. Figyelmesen hallgatom. Néha összeráncolom a szemöldököm, másszor bólogatok. Aztán rólam kérdez. Úgy gondolom, elég sok mindent elmondott, ezért én is megosztom vele a nagyját. – Nem tudom, hogy bírtad ezt ki… Nagyon erős és okos lehetsz már ilyen fiatalon… Sokra viheted még – Mosolygok rá. Vajon milyen lehet igazából? - Hát az én életem nem túl izgalmas… Volt egy bátyám, aki tizenkét évesen elszökött otthonról az apám miatt, aki egy munkakerülő, italozó senkiházi volt. Édesanyám egyedül tartott fenn bennünket, de nem sokkal miután a bátyám elhagyott bennünket, belehalt a munkába és a gyászba. Egyedül maradtam az apámmal. Szerencsére csak egy fél évet kellett várnom, és jelentkeztem az Akadémiára, ahol a katonák közé kerültem. Vagyis valami olyasmi. Aztán pedig idekerültünk Thomas által, így ismertem meg Althea-t is. Ennyi a történetem. És én is szeretnék a barátod lenni – Nézek a szemébe. Sokkal érettebb ez a fiú, de azért már megtanultam, hogy nem szabad elsőre bízni az emberekben száz százalékosan… De egyelőre megteszem. – Na és mit csináljunk most?
|
|
Geri
Lelkes fórumozó
Posts: 61
Utoljára online: Nov 26, 2017 19:55:43 GMT 1
Mar 2, 2016 18:08:36 GMT 1
|
Post by Geri on Mar 25, 2016 1:25:58 GMT 1
A bunker alaprajza (Az egész a föld alatt van) 0. szint(A legfelső) -1. szint(A középső) -2.szint(A legalsó)
|
|
Geri
Lelkes fórumozó
Posts: 61
Utoljára online: Nov 26, 2017 19:55:43 GMT 1
Mar 2, 2016 18:08:36 GMT 1
|
Post by Geri on Mar 25, 2016 12:03:02 GMT 1
images4.fanpop.com/image/polls/575000/575958_1289270742046_full.jpg - Érdekes, mindig kíváncsi voltam az akadémiára, bár igazából soha nem akartam oda járni. Szerintem nem nekem való hely, túl lassú a tanítási tempó..., na de kellene kezdenünk valamit magunkkal. Eléggé megszomjaztam a beszédben, osonjunk be a konyhába, és keressünk valami finomat. Azt hiszem maradt ott valami süti, meg sült hús rizzsel a tegnapi kajából. Csak kérlek ne kezd el rajta durcáskodni, mint Jenna tenné, ő mát itt akadékoskodna, hogy milyen kajákat eszünk, de mielőtt bármit szólhatnál tegnap ünnepeltünk... - Elindulok az ajtó felé és csak a vállam felett pillantok vissza egy mosollyal az arcomon. Elindulunk lefelé a lépcsőn egésze a konyháig. - Menny csak be, ott van a bal hűtőben a kaja, a jobb oldaliban meg a süti, egy pillanat és én is vissza jövök csak megnézem Mikisugit - Odamegyek a Műveleti teremhez (MT) és megnyitom az ajtót. Látom ,hogy épp a képernyőket bámulja. - Hé, ne bámuld már annyit azokat a monitorokat még kiesnek a szemeid. Kérsz kávét? - Megvárom a választ, aztán visszamegyek Bethez a konyhába és neki fogok vizet melegíteni a kávéhoz. - Te kész kávét, esetleg teát? Vigyük át a kaját a tévéhez a "kertbe", ott fogunk enni, Mikisugi nem szereti ha itt eszünk, folyton azzal jön, hogy a konyha nem arra van. - Mikor kész a kávé, meg ha Beth teát kért akkor az is, átvonulunk a tévéhez én még útközben beadom Mikisugi kávéját, ha kért. Odahúzok egy kávézóasztalt a tévéhez, hogy legyen min ennünk majd berakok egy filmet és nekifogok enni.
|
|
Deleted
Törölt felhasználó
Posts: 0
Utoljára online: Sept 20, 2024 1:10:46 GMT 1
Sept 20, 2024 1:10:46 GMT 1
|
Post by Deleted on Mar 25, 2016 16:41:22 GMT 1
*Már indulna, hogy kicsavarja a tyúkokat őrző srác nyakát, amikor - nem túl kellemes - meglepetésben részesülnek. Jared érdeklődve szemléli a két új embert. Az egyiknél géppuska a másiknál nem lát fegyvert, de sanszos, hogy van.* - Az a géppuska még jó lehet valamire... *Többet nem fűz hozzá, fülel, nem szeretne lemaradni semmiről. Felvonja a szemöldökét. Úgy látszik, hogy szép kis balhét kevertet az események. Így utólag már nem tartja annyira jó ötletnek, hogy követte ezeket a szerencsétleneket, de most már üsse kő, csak fizessék meg* - Most mi lesz? *Kérdő tekintetet vet a másik kettőre, keze lassan a pisztolyára csúszik.* - Ha Waurent lábon lőjük és a másik kettőt gyorsan kivégezzük, akkor talán megléphetünk a terepjáróval. Láttatok másik autót a környéken?
|
|
Bratti
Szerepjátékok Császára
"Ez a világ kegyetlen... De egyben gyönyörű is." - Mikasa Ackerman
Posts: 909
Elfoglaltság: Mesélést & Játékot vállal
Utoljára online: Sept 16, 2024 0:19:36 GMT 1
Feb 23, 2016 19:50:58 GMT 1
|
Post by Bratti on Mar 25, 2016 19:50:27 GMT 1
- Elsőre nagyon érdekes, de az évek alatt igen csak unalmas az Akadémia, tanúsíthatom – mondom neki mosolyogva. Az ötletére csak rejtélyesen csillan fel a szemem, majd követem, miután a fegyvereimet újra birtokba vettem. Amikor Jenna-t említi, akkor csak a szememet forgatom, majd legyintek egyet. – Ne akadj fönn rajta… Ő ilyen, de szerintem igazán érzékeny belül… Csak így akarja eltüntetni… Amúgy én is éhes vagyok… - Amíg Max valahol elvan, én kiveszek egy kis szelet sütit, majd egy tányérra teszem. – Csak egy teát, köszönöm – Majd ha mindketten készen vagyunk, átmegyünk a televízióhoz, majd én is enni kezdek. Hamar befalom, utána ismét törökülésben ülök, és a kezemet melengetem a teával. Max felé fordulok. A film nem nagyon érdekel. - Max… Megtennéd, hogy elmondanál mindent, amit ezzel az üggyel kapcsolatban tudsz? Tudod, benne van az apám is, nem lenne rossz, ha tudnék róla ezt-azt, mielőtt újra találkozom vele, és kinyírom… Persze, ha nem szeretnéd nem kell, de örülnék neki… - Nézek rá félénken.
|
|
Geri
Lelkes fórumozó
Posts: 61
Utoljára online: Nov 26, 2017 19:55:43 GMT 1
Mar 2, 2016 18:08:36 GMT 1
|
Post by Geri on Mar 26, 2016 21:08:39 GMT 1
images4.fanpop.com/image/polls/575000/575958_1289270742046_full.jpg Bár Beth csak egy sütit fogyaszt én eszek a kajából is jócskán, de én sem sokkal tovább nála. Mikor befejezem a főételt és kezdeném a desszertemet elfogyasztani rákérdez, hogy mit tudok az ügyről. Lekapcsolom a tévét és felé fordulok. - Figyelj, nem akarok hazudni és ábrándokat ébreszteni benned, ezért megmondom, hogy még nem tudunk valami, sokat és szinte nagyon újat sem tudok neked mondani. Ami biztos, hogy a VH és Zernidák valamilyen úton, módon együtt működnek. Számomra rejtély, hogy sikerült megegyezniük és hogy miként léptek velük kapcsolatba, elvégre mégis csak egy vérszomjas és csak a gyilkoláshoz értő fajról beszélünk. A VH-sok átjárnak a Zernidák területein, onnan szerzik a fegyvereiket is, valószínűleg a romok alól. Arról nem tudunk nagyon semmit, hogy apád milyen szinten van benne a VH dolgaiban azt nem tudjuk pontosan, de az biztos, hogy benne van. Közben megeszem a sütimet és összeszedem a tányérokat. Elviszem őket a konyhába és bepakolom őket a mosogatógépbe. - Lassan felmehetnénk szólni Altheának, hogy keljen fel. El kellene indulni a raktárba, hogy még a másik csapat előtt visszaérjünk. - Ezzel elindulok az emeletre Althea szobája felé (a képen az a sötétebb alapú, Bethé a vele szemben lévő).
|
|
Ben
Szerepjátékok Istene
"Supreme excellence consists in breaking the enemy's resistance without fighting."
Posts: 1,151
Elfoglaltság: Elfoglalt
Utoljára online: Sept 5, 2024 6:11:38 GMT 1
Feb 24, 2016 12:12:56 GMT 1
|
Post by Ben on Mar 26, 2016 21:21:00 GMT 1
http Épp egy lehetséges terven ötleteltem, amikor észrevettem az érkező terepjárót. Az egyik ipse dagadt, ez nem vitás, azonban nem úgy ment a mai napom, ahogy azt elképzeltem, így a Sors bizony nagyon hülyének néz, ha minden egyes kedvező történést készpénznek veszek. Sokat agyalok a dolgokon és már majdnem azt mondom, hogy nem ő az emberünk, azonban az egyik főnöknek nevezi a dagadékot. Egy kicsit morcos vagyok és rengeteg gyűlölet gyűlt össze bennem, így ennyit mondok: - El tudjátok kapni ketten? Két őr van, távolról könnyen kiszeditek őket. Hátulról fedezlek titeket, azonban van valami, amit el kell intéznem. Megkísérlek közelebb lopózni a házhoz, közben az egyik szemem a lényérzékelőn van és figyelem, hogy nem-e jön valaki közelembe. Egy gázcsövet, vagy bármi robbanékony-gyúlékony dolgot keresek rajta, ami eléggé leamortizálja azt. Ha nem találok, akkor igyekszem tűrtőztetni a haragom és segíteni a többieknek, azonban ha igen, akkor biztos távolságból rálövök, had röpüljön a levegőbe. Ezt követően pár pillanat ereéig gyönyörködöm a munkámban, de utána ugyanúgy rohanok segíteni.
|
|
Aria
Szerepjátékok Istene
Szeresd ellenségeidet! Azzal kergeted őket az őrületbe.
Posts: 1,043
Elfoglaltság: Elfoglalt
Utoljára online: Aug 13, 2023 7:55:28 GMT 1
Feb 23, 2016 21:54:48 GMT 1
|
Post by Aria on Mar 26, 2016 23:11:04 GMT 1
http Hajnalig csak forgolódom, töprengve a történteken, ám elég kimerült vagyok, hogy akkor mély álomba merüljek. Sajnos nincs akkora szerencsém, hogy békében kialudjam magam. Az álmok és rémálmok egymást váltják... emlékképek a múltból, a családommal, boldog pillanatok, sikerek az akadémián, a nap, amikor együtt örültünk a bátyám kiváló eredményének, majd a közelmúlt borzalmai, a támadás, a halála... ezek folynak össze furcsa, groteszk eleggyé, amelyből legszívesebben azonnal felébrednék, de képtelen vagyok. Mintha megrekednék az álomban, mert mindegyik annyira valósághű azokban a pillanatokban, mikor uralja a tudatomat... hiszen, amikor átéltem őket, akkor is kívántam, bárcsak álom lenne, és felébredhetnék. Kopogásra riadok, és kell pár pillanat, hogy tudatosuljon bennem, hol vagyok. A KEG bunker, és minden bizonnyal Max ébresztett. Az az elaludtam. Így jár az, aki hajnalban fekszik, és hülyeségeket álmodik. Kikiáltok, hogy mindjárt megyek, és gyorsan fel is öltözöm. A felszerelésen kívül a csizmámba tűzöm a késemet is, egyfajta emlékeztetőként a bátyámra... végülis miatta csinálom az egészet. Így is, úgy is miatta csinálnám. Kilépek a szoba ajtaja felé, és a kisfiúra és Beth-re nézek. - Remélem nem okoztam problémát. Elég rossz éjszakám volt, nem akarom, hogy bármiről miattam maradjunk le.
|
|
Whitewolf
Szerepjátékok Császára
"Wolf maga a háború" Ben
Posts: 849
Elfoglaltság: Mesélést & Játékot vállal
Utoljára online: May 12, 2022 19:55:41 GMT 1
Feb 23, 2016 20:05:49 GMT 1
|
Post by Whitewolf on Mar 27, 2016 15:27:24 GMT 1
45.media.tumblr.com/ac0451b05187b45931da0db822b6b670/tumblr_mup6jiHByN1rpsv4eo2_500.gif Jenna Sokáig keresed az éghető dolgokat de nem nagyon látsz semmit. A fickótól aki a hátsó kertben ücsörög pedig nem is mehetsz túl közel. Aztán valami halk búgásra leszel figyelmes és a tyúkokra terelődik a tekinteted. Ezek az idióták elektromos kerítéssel vették körül a tyúkjaikat. Bár feltehetőleg nem a szegény állatok ellen. Valószínűbb. hogy a tolvajok miatt. De az áramot feltehetőleg egy generátor állítja elő. Pár másodperc alatt meg is találod a tyúkól mögötti gépet. Hát talán ez is megteszi.... BUMM. Belelősz a generátor tankjába ami ettől darabokra robban. A kerítés nyomban kisül és az automatikus zár is kikapcsol. Nem telik el öt másodperc és mindehol égő tyúkok rohangálnak. Az őket őrző fickó pedig puskáját ragadva indul meg a generátor felé.
|
|
Bratti
Szerepjátékok Császára
"Ez a világ kegyetlen... De egyben gyönyörű is." - Mikasa Ackerman
Posts: 909
Elfoglaltság: Mesélést & Játékot vállal
Utoljára online: Sept 16, 2024 0:19:36 GMT 1
Feb 23, 2016 19:50:58 GMT 1
|
Post by Bratti on Mar 27, 2016 21:08:39 GMT 1
Komoran bólintok Max szavaira. - Köszönöm, hogy elmondtad ezeket. Ha Wauren nyakig benne van, legalább könnyebb lesz kinyírni… - Elraktározom az információkat a fejemben, majd követem Max-t a konyhába, és segítek neki elmosogatni. Apa… Miért kellett neked ilyen mélyre süllyedni? Nem lett volna egyszerűbb rendes életet élni? Hiszen így mindenkit elveszítettél… Vagy érzel egyáltalán szeretetet? Nem hiszem… A fülemben csengenek a ház szétvert dolgainak hangjai, amint apám dühében összetört minden mozdítható tárgyat. Aztán felmegyünk Althea-ért. - Max, Althea fegyvereit is fel tudod turbózni? – kérdezem tőle, de csak a szemem sarkából pillantok rá, mert láttam rajta, hogy nem szereti, ha csak ezzel zaklatják, majd megérkezünk. A falnak támaszkodom, és úgy várom, amíg kilép a lány. - Sikerült egy keveset aludni? – kérdezem tőle. Aztán látom, hogy ő már készen van, ezért szólok a többieknek, hogy menjenek csak, a lépcső tetejénél (aljánál?) várjanak meg, még összeszedem a maradék cuccom. A szobámba lépek, és visszaveszem a saját ruhámat, majd inkább a Max-től kapott övet rakom magamra, ott több hely van, hiszen most már a dupla pisztoly és a Thomas lakásán ellopott fegyvert is oda kell csatolnom. A két kést továbbra is a csizmámba dugom, de ez az új anyag kicsit még fura a bőrömnek. Majd megszokom… A kis pengéket is elrejtem, majd kilépek az ajtón, és a lépcső felé sietek. Mihelyt mindenki indulásra kész, én várakozóan nézek rájuk, aztán elindulunk. A kapucnimat a fejemre húzom, hogy takarjon, így lépkedek csendben a srácok mellett. Inkább ne beszéljünk, nem akarom, hogy a hangom alapján beazonosítsanak. Folyton a környéket fürkészem, amíg oda nem érünk, ott azonnal kutatni kezdek.
|
|
Geri
Lelkes fórumozó
Posts: 61
Utoljára online: Nov 26, 2017 19:55:43 GMT 1
Mar 2, 2016 18:08:36 GMT 1
|
Post by Geri on Mar 30, 2016 18:05:51 GMT 1
images4.fanpop.com/image/polls/575000/575958_1289270742046_full.jpg - Nincs mit megköszönni, csak természetes hiszen ti is a csapatunkba tartoztok most már, jogotok van tudni mindenről, amíg itt vagytok. És igen, simán fel tudom dobni az ő fegyvereit is, sőt bárkiét a csapatból, csak az igazat megvallva szeretném, ha erre ők maguk kérnének meg, mert ugye nem biztos, hogy mindenki szereti, ha belenyúlnak a dolgaiba. Közben felérünk az emeletre és bekopogok az ajtaján. Eltelik pár perc mire kijön , de már teljes felszerelésben, nyit ajtót. Ez tetszik, hiszen legalább rá nem kell várni. - Jó reggelt, már látom fel is öltöztél. Lassan kellene indulni a raktárba, jó volna visszaérni, mire a másik csoport is visszajött, hogy együtt kihallgathassuk a két foglyot. Találkozzunk 10 perc múlva az alagút bejárata előtt, még elfutok, felveszek valamit amiben megyek, nem szeretnék egy szál selyem ingben mászkálni a falon kívül, elég kirívó volna, legalábbis szerintem. - Rámosolygok Bethre, majd elindulok a labor felé fel a lépcsőn. Mikor felérek keresek magamnak is egy fegyverövet. Felcsatolok két pisztolyt meg egy kést. Lefutok a szobámba, felkapok egy terepszínű pólót meg egy terepnadrágot. Felveszem a hátizsákot, benne a megszokott felszereléssel - kötél, karabiner, víz, elsősegélydoboz, adóvevő, amivel el tudom érni Mikisugit, meg még pár hasznos dolog ami kellhet a falon kívül. Ellenőrzöm a karperecemet, hogy a csuklómon-e van, de amint látom az a helyén van és az új borítás is kitűnően szuperál. Mikor mindenem megvan elindulok lefelé a lépcsőn, és mire leérek már mind a két lány csak rám vár. Kinyitom az ajtót és útra kelünk. Mikor odaérünk körbenézek, majd Althea felé fordulok. - Megtennéd, hogy őrködsz, és szólsz ha valami gond van? Én segítek Bethnek keresgélni, de majd ha akarsz cserélhetünk. Mindenki vigyázzon magára, elvégre itt elér minket a VH. Ez már részben az ő, úgymond területük. - Ezzel én is nekivetem magam a romoknak, hátha találunk valami nyomot, de azért fülelek és a törmelékkel is vigyázok.
|
|
Aria
Szerepjátékok Istene
Szeresd ellenségeidet! Azzal kergeted őket az őrületbe.
Posts: 1,043
Elfoglaltság: Elfoglalt
Utoljára online: Aug 13, 2023 7:55:28 GMT 1
Feb 23, 2016 21:54:48 GMT 1
|
Post by Aria on Mar 31, 2016 21:18:57 GMT 1
http Mielőtt elindulunk, még megkérdezem Max-et, hogy van-e valami ennivaló. Az elmúlt napokban nem nagyon volt étvágyam, de ha a falakon kívülre készülünk, nem kéne, hogy elhagyjon az erőm. Ha megmutatja, gyorsan eszek pár falatot, majd Bethhez fordulok: - Minden rendben? Végül is az apád is benne van ebben az egészben. Eszem ágában sincs kérdezősködni, ha nem akarsz beszélni róla, de gondolom, hogy nem érzed magad a legjobban. ~Vagy csak magamból indulok ki, aki egész eddig hátráltatott mindenkit, mert ki volt akadva a bátyja miatt. Annál is hatékonyabban kell dolgoznom mostantól. Thomas miatt, ha másért nem. Ő bízna bennem, ha itt lenne. Nem szabad cserben hagynom, nem lehet értelmetlen a halála.~ Megvárom a válaszát, ha nem akar róla beszélni, azt is megértem, és egyszerűen bólintok. Vannak dolgok, amiket az ember nem akar mással megosztani. Mikor megérkezünk a raktárhoz, Max megkér, hogy őrködjek. Bólintok. Ha később cserélünk, én is körbenézhetek, hátha kiszúrok valamit, amit ők nem, de tudom, hogy Bethnek személyes is az ügy, a kisfiú pedig akármilyen fiatal, valószínűleg tapasztaltabb mint én, és jobban tudja, mit kell keresni. A kezembe veszem a pisztolyt, és figyelek, hogy ha hallok, vagy látok valamit, azonnal reagálhassak.
|
|
Bratti
Szerepjátékok Császára
"Ez a világ kegyetlen... De egyben gyönyörű is." - Mikasa Ackerman
Posts: 909
Elfoglaltság: Mesélést & Játékot vállal
Utoljára online: Sept 16, 2024 0:19:36 GMT 1
Feb 23, 2016 19:50:58 GMT 1
|
Post by Bratti on Apr 1, 2016 21:34:55 GMT 1
Max-nek csak ennyit válaszolok Althea fegyvereire. - Megértem… Nem lehet könnyű, ha csak azért keresnek fel az emberek, hogy javítsd meg ezt, újítsd fel azt… Nem is tudom, hogy bírtad eddig… Ez embertelen… - Csóválom a fejem, de ekkor kilép Althea az ajtón. A lány ennivalót kér, majd ha ő eszik, akkor már én is egy kicsit. Max-re nézek. - Nem azért nem ettem veled rendesen… Csak rájöttem, hogy Althea-nak igaza van… Kell az erő… - Majd a lányra nézek, és először összeszűkül a szemem, majd csak összefonom a karom, hidegen elmosolyodom, és ennyit válaszolok neki hűvösen, amiből leveheti, hogy nem miatta lettem ilyen rideg. Hanem a téma miatt. - Tudod, körülbelül tíz éve nem láttam azt a szerencsétlent. Akkor megígértem neki, hogy ha még egyszer találkozunk, majd megölöm. És hát… Ez pont kapóra jött. Hiszen elég nagy szarban van, így még esetleges lelkifurdalásom sem lesz. Teljesen jogosan teszem, és senkinek nem kell tudnia, hogy igazából magánügy miatt tettem, amit tettem. Feltéve ha sikerül… Bár előtte még meg kell beszélnünk ezt-azt, hogy lezárhassuk az ügyünket – Aztán tovább eszem.
*** Althea őrködik. Kezembe veszem az egyik vadonatúj késem, és úgy állok neki keresni. Ha csere van, akkor én is őrködöm, ekkor a másik kezemben a pisztolyom van, és úgy fürkészem a környéket.
|
|